Η Εξέλιξη των UAV στην Αλβανία και η Καθυστέρηση της Ελλάδας
Ακόμη και χώρες με περιορισμένες στρατιωτικές ικανότητες, όπως η Αλβανία, έχουν προχωρήσει στην απόκτηση οπλισμένων μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAV) τουρκικής κατασκευής τύπου TB2 Bayraktar, τα οποία ήδη εκτελούν πτήσεις. Η Αλβανία δεν είναι μοναδική σε αυτή την τάση. Από τη Λιβύη μέχρι την Ουκρανία και το Αζερμπαϊτζάν, πολλές χώρες έχουν ενσωματώσει τα UCAV στα στρατηγικά τους σχέδια ως κρίσιμο εργαλείο για επιχειρησιακή υπεροχή και αποτροπή. Στην αντίθεση αυτή,η Ελλάδα παραμένει χωρίς κανένα διαθέσιμο οπλισμένο UAV αυτού του τύπου.
Ενώ οι δυνάμεις UCAV της Τουρκίας συνεχώς εξελίσσονται και ενισχύονται, η ελληνική πλευρά κινείται με αργούς ρυθμούς εστιάζοντας κυρίως σε μη επανδρωμένα συστήματα επιτήρησης. Παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται, η έλλειψη οπλισμένων UAV έχει γίνει ένα ανησυχητικό κενό στην εθνική άμυνα.
TB2 Bayraktar: Το Τουρκικό Best Seller
Το TB2 Bayraktar θεωρείται το πιο αναγνωρίσιμο τουρκικό UAV. Με αυτονομία πτήσης που ξεπερνά τις 20 ώρες και δυνατότητα μεταφοράς έξυπνων πυρομαχικών MAM-L καθώς και δυνατότητα ενσωμάτωσης σε δίκτυα διοίκησης και ελέγχου, έχει αναδειχθεί ως το «όπλο-σημασία» της Τουρκίας σε συγκρούσεις όπως αυτές στο Ναγκόρνο Καραμπάχ αλλά και στην Ουκρανία.
Είναι αξιοσημείωτο ότι η Αλβανία έχει ήδη αποκτήσει πλήρως εξοπλισμένα Bayraktar. Η ένταξη τέτοιων οπλισμένων UAV από γειτονικές χώρες καθιστά την απουσία τους από τον ελληνικό στρατό ακόμα πιο ανησυχητική.
Η κατάσταση των ελληνικών UAV
Mέχρι σήμερα, η Ελλάδα δεν διαθέτει κανένα επιχειρησιακά έτοιμο οπλισμένο UAV αλλά έχει προχωρήσει μόνο στη χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών για άλλους σκοπούς:
- Heron (Israel Aerospace Industries): Δύο Heron 1 λειτουργούν μέσω leasing από την IAI με δυνατότητες μακράς πτήσης για επιτήρηση στο Αιγαίο.
- Patroller (Safran): Τέσσερα Patroller παραλαμβάνονται μέσω ΕΑΣ για τον Στρατό Ξηράς με μεγάλη αυτονομία πτήσης άνω των 15 ωρών.
- Sperwer (Sagem/SAFRAN): Χρησιμοποιούνται από τον Στρατό Ξηράς για υποστήριξη πυροβολικού παρά τη παλιά τεχνολογία τους.
- Πήγασος ΙΙ (ΕΑΒ): Το πρώτο εγχώριο UAV που κατασκευάστηκε για αποστολές αναγνώρισης είναι περιορισμένα διαθέσιμο στις Ένοπλες Δυνάμεις.
- D δωρεά Ιδρύματος Λασκαρίδη: Τα V-BAT χρησιμοποιούνται κυρίως από θάλασσα ή ξηρά για περιπολίες στο Αιγαίο.
- T πρόγραμμα GRYPAS: Υπό ανάπτυξη UCAV MALE με στόχο ολοκλήρωσης μετά το 2028 από ΕΑΒ & Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
- A ARCHYTAS – VTOL UAV : Αναπτύσσεται συνεργατικά μεταξύ ΕΑΒ & Δημόκριτου για αποστολές επιτήρησης με λειτουργικό πρωτότυπο ήδη έτοιμο.
- SARISA – Τακτικά μικρότερα UAV : Σχεδιάζονται μικρότερα drones μεταφοράς όπλων αλλά δεν έχουν γίνει ακόμη επίσημες παραγγελίες.
Eνώ οι γείτονές μας προχωρούν στη χρήση UCAVs σχεδιάζοντας να τα ενσωματώσουν σε κάθε πεδίο μάχης – είτε πρόκειται για αναγνώριση είτε υποστήριξη πυροβολικού – οι ελληνικές δυνάμεις συνεχίζουν να μην έχουν κανένα επιχειρησιακό οπλισμένο drone στη διάθεσή τους. Η Τουρκία διατηρεί μια σαφή υπεροχή στον τομέα αυτόν καθώς διαθέτει πάνω από 200 μονάδες TB2 μαζί με άλλα μοντέλα όπως Anka-S ή Akinci.
Eλληνικές Προτάσεις Αντίδρασης
Eίναι απαραίτητο να ληφθούν άμεσα μέτρα ώστε να καλυφθεί αυτή η καθυστέρηση:
- Aπόκτηση ενός αριθμού οπλισμένων drones μέσω leasing ή διακρατικών συμφωνιών.
.. - Eνεργοποίηση εθνικών προγραμμάτων όπως GRYPAS & SARISA.
. . - The θεσμοθέτηση ενός δόγματος UCAV συνδυάζοντας όλες τις Ένοπλες Δυνάμεις.
. . - P Διασύνδεση των drones αυτών με υπάρχοντα συστήματα ώστε να αποκτούν ενεργό ρόλο στις επιχειρήσεις.
. .
The σύγχρονος πόλεμος απαιτεί πλέον τη χρήση ουσιωδών πολλαπλασιαστών ισχύος όπως τα UCAVs!.
The Ελλάδα πρέπει να δράσει επειγόντως!.